Rollene og oppgåvene til dyrevernnemndene
I alvorlege dyrevelferdssaker skal Mattilsynet bruke dyrevernnemnder. Nemndene skal vurdere sakene på bakgrunn av lekmannsskjønn.
Dette er lekmannsskjønn
Mattilsynet har definert lekmannsskjønn som "vurderingar gjort på bakgrunn av haldningar som er representative for ansvarlege personar med praktiske erfaringar frå dyrehald". Å bruke lekmannsskjønn vil seie at kvar medlem i nemnda vurderer ei sak ut frå kompetansen og erfaringa si frå dyrehald.
Dette er dyrevernnemndene si rolle
Lekmannsskjønnet til dyrevernnemndene skal utfylle den kunnskapen Mattilsynet har om dyrefag, juss og forvaltning. Nemndene skal først og fremst brukast i alvorlege dyrevelferdssaker, og i saker der regelverket gir stort rom for skjønn.
Nemndene
- kan delta på inspeksjonar saman med Mattilsynets inspektørar. Ein eller fleire medlemmer skal delta når lekmannsskjønnet er viktig for å vurdere forholda dyra lever under
- skal skrive ned sine vurderingar av det dei observerer under inspeksjonen. Desse vurderingane skal følgje saka
- kan vurdere ei sak ut frå dokumenta i saka, altså utan å vere med på inspeksjon
- kan uttale seg når Mattilsynet sender regelverk på høyring, og når Mattilsynet prioriterer risikobaserte tilsyn med dyrevelferda
Dyrevernnemndene skal ikkje utføre inspeksjonar utan Mattilsynets inspektørar. Nemndene kan heller ikkje gjere vedtak.
Desse sit i dyrevernnemndene
Dyrevernnemndene består av lekfolk med interesse for og kunnskap om dyrehald. Kvar nemnd har minst tre medlemmer, og blir utnemnde for fire år av gongen.
Kommunane kan foreslå medlemmer i nemnda. Dyrevernorganisasjonar og lokale organisasjonar for husdyrnæringa og for sports- og kjæledyr kan også foreslå medlemmer.
Kvar regionsdirektør i Mattilsynet utnemner dyrevernnemndene i regionen sin. Nemnda er ein del av Mattilsynet, men medlemmene er ikkje tilsette.